ગઝલ :
ગામડાંનાં ગામડાં ખાઈ ગયું છે.
વિસ્તરેલું શ્હેર ઝડપાઈ ગયું છે.
ખર્ચ રાખે છે બહાનાં પણ હજારો,
જે કમાયો એ ય ખર્ચાઈ ગયું છે.
કારણો આપી મને લાલચ ન આપો,
સત્ય શું છે આજ સમજાઈ ગયું છે.
કેટલા વરસોથી એના શ્હેરમાં છું,
આજ મળશે! મન તો હરખાઈ ગયું છે.
સાકી, મયખાનું, મદિરા, જામ છે નૈ,
કોણ આવીને મને પાઈ ગયું છે?
હાથમાંથી માનો પાલવ શું છૂટ્યો ને,
બાળ તો બિચારું ગભરાઈ ગયું છે.
જેમાં છે ઉલ્લેખ એના નામ સાથે,
એજ પ્રકરણ આખું ચર્ચાઈ ગયું છે.
ભાર તારો જિંદગી વેઠી રહ્યો છું,
એટલે અસ્તિત્વ તરડાઈ ગયું છે.
એમ નાહક હું વગોવાઈ ગયો છું,
જેમ નાહક રણ વગોવાઈ ગયું છે.
પાંપણોની પાળ તોડી પીડા આવી,
આંખે સરવર આજ છલકાઈ ગયું છે.
મોંઘવારી ડાકણી ખાઈબદેલી,
રાંકનું લોહી વલોવાઈ ગયું છે.
ભલભલાને બાટલીમાં એ ઉતારે,
મોહ પાછળ વિશ્વ ભરમાઈ ગયું છે!
એમ કંઇ અમથી નથી મજબૂત છાતી,
દર્દ એમાં ખૂબ ધરબાઈ ગયું છે.
શ્વાસ લેવામાં મને તકલીફ લાગે,
ડૂંસકું ડૂમામાં અટવાઈ ગયું છે.
તું ‘કમલ’ સમજી શકે છે ભર બજારે,
કેમ વર્તન એનું બદલાઈ ગયું છે?
કપા
૦૨૦૧૨૦૨૨